Monday, July 30, 2012

DECISION....

Anu gagawin mo pag dumating ka sa sitwasyong kailangan ng maingat na desisyon? Paano? Isa sa pinakamahirap gawin ay ang tamang pagdedesisiyon. Dahil pag
nagkamali, sa bandang huli’y pinasisisihan. Sabi nga ng iba, “I’ll cross the bridge when I get there”, kapag mejo ok pa ang sitwasyon. Iyong tipong hindi pa “shaky”, ika nga. Everyday lagi tayong nagdedecide sa buhay natin. Mula sa maliit at hindi priority hanggang sa pinaka at top priority. May mga bagay na minsan nagiging sagot natin sa desisyon natin, ang walang kamatayang “bahala na”. Ilang beses ko na nga salitang iyon, halos gasgas na nga sa tenga ko, pero iyo’t iyon pa rin ang pinakasafe na desisyong ginagawa natin. Alam kasi nating walang masisisi at walang sisisihin kapag pumalpak ang desisyon ginawa. Halos maraming bagay ang pagdedesisyon na kung s Mula sa desisyong mag-aral at hindi, desisyong pumili ng kurso, desisyong mag-asawa o hindi, desisyong kung sinong aasawahin, ang mamahalin, desisyong magpakasal at maghiwalay, desisyong umibig at mabigo, desisyong ayusin ang buhay o
sirain ito, desisyong gumawa ng mabuti at gumawa ng mali, desisyong makialam o manahimik na lamang, desisyong ipagpatuloy ang buhay o tapusin ito sa isang iglap. Desisyong naging pamantayan ng bawat desisyon nating gagawi’y naglalagay sa atin sa sitwasyong nakatigil sa isang sangang daan ng
buhay. Hindi natin alam kung saan direksyon pupunta. Naghahanap tayo ng ilang panahon ang ginugol natin para umiwas lamang para sa
tamang desisyon ng buhay? Hindi natatapos ang pagkakaton, muli’t muli’y sumisilay ito dumating pero hindi dapat ipagwalang bahala. “What was your biggest regret in life, friend?” minsang tanong ko sa kaibigan ko.At sinagot niya ako, “Biggest regret? Iyong minsan hindi ko binigyang pagkakataon ang oportunidad sa buhay ko na makapag-aral! Kaya ito ako ngayon, hirap sa buhay, buti pa nga mga classmates natin dati, gaganda na ng bahay, maayos ang trabaho, at hindi nararanasan ang hirap ng pinagdadaanan ko. Sayang, yon nag pinanghihinayangan ko, yong
TIME!” , garalgal ang tinig na nakatingin sa akin. Oo nga naman, ito, at least, masabi nating, “Nakalagpas ako sa sangangdaan ng buhay ko!” Masaya na tayo doon dahil Hindi pa huli ang lahat, nasayang man ang oras, panahon, pero laging may pag-asa pa rin hanggat tayo’y nabubuhay. Totoong umiikot ang mundo, maging ang buhay, pero sa bawat pag-ikot nito, mayroon tayong tamang pagdedesisyon para maging tama ang lahat. Hmmmm...

ART OF LONELINESS :<(

I love silence . i hate noise . i love being alone . i hate crowd . i love writing down my sentiments . i hate talking too much . i love rain . i hate changes . i love music . i hate betrayal . i love space . i hate broken promises . i love smiles. i hate being told as numb . i love living and im inlove with LiFE ! my photo shows how i live life , my emotional needs and emotional strenghts .. madalas akong mapunta sa mga lugar na tahimik. sa wala maxadong tao.. sa wala maxadong dumadaan, at sa wala akong kilala.. dun ko lang naaappreciate ang pag-iisa . dun ko naiintindihan ang sarili ko . whenever i'm bored ,, an dali ko maka cope up pag ganito ginagawa ko.. i love composing poems, writing stories, drawing human figures and reading books at higit sa lahat mgkulong sa kwarto. Ang sabe nila, ung mga taong ganun ang tipong suicidal but no,, i live life that way because i'm loving every single thing i have every single emotion i feel. every single moment i spend.. ALONE . i'm so much inlove with SiLENCE ..silence is like music ,, they're gonna bring us JOY .. all we have to do is LiSTEN thank you for reading .. i'm TESSHA . and this is my entry today. Hehe XD

Sunday, July 08, 2012